شعر بلوچی از مدیر وبلاگ

سرزمین بلوچستان

مَئ مکـُّران جان زنده باد     (مکران جان من زنده باد)
سرحد زمین پاینده باد         (سرحد زمین پاینده باد)
هر دو مَنی مُلک و کـَـتان     (هر دو وطن و خانه من هستند)
هر دو مَنی شهر و کـیان     (هر دو شهر و کیان من هستند)
هر دو مکان کامران          (هرمکان کامران هستند)
هر دو دیار جاودان           (هر دو دیار جاودان هستند)
سوزڃن گل و سبزڃن نلان (در این دیار گلهای سرخ و نی های سبز وجود دارند)
کـَوْرو تـَلار و مچگان  (دراین سرزمین رودخانه کوه و صخره و درخت خرما وجود دارند)
نڃستن بَرڃ مُلک، بزدلان   (در سرزمین من افراد بزدل و ترسو وجود ندارند)
مَردنـْت و شڃرانـی نران    (مردان این سرزمین همچون شیران نر دلاور هستند)
پیرنـْت و بازڃنڃ جُوان     (تعدادی از افراد پیر و عده ایی جوان هستند)
شه خاش برڃن په زاهدان  (اگر از خاش به زاهدان حرکت کنیم)
گنده تو شهر حافظان         (شما شهر حافظان یعنی زاهدان را می بینید)
سنگان تمین و تمندان       (از جمله مناطق این سرزمین سنگان تمین و تمندان)
ترشاب و لادیز تان تفتان   (ترشاب لادیز و کوه تفتان میرجاوه کوه بزمان)                میرجاوگ و کوه بزمان
پیشین نۏک آباد و دَلگان   ( پیشین نوک آباد ودلگان هستند)
تانْ چابهار تو چکران      (اگربه صورت تفریحی به طرف چابهار بروید)
شه فهرج و کلپۏرَگان      (شهرهایی همچون ایرانشهر و کلپورگان 
ساربۏگ و نڃکشهر ماهکان  (ساربوگ نیکشهر وماهکان را می بینید)
صدیق زهی تان داروکان    (از دیگر مناطق بلوچستان میتوان به صدیق زهی و داروکان)
نۏکجوب و بُمپور و سۏران (نوکجوب بمپور سوران سرباز لاشار و مهرستان )
سرباز لاشار و مِهرستان
شَه کـُنارک نۏبندیان    (از کنارک و نوبندیان همچنین کوهک جالق و نوبندیان اشاره کرد)
کۏهَک و جالق اڃرافشان
رنـْد بلۏچ پاکستان     ( قوم بلوچ در کشورهای پاکستان عمان ترکمنستان)
عمّان و ترکمنستان
شه سوئد تان افغانستان   (سوئد افغانستان تانزانیا و هندوستان هم وجود دارند)
تانزانیا و هندوستان
یڃ شئ بلۏچ مَرد کلان  (بله این است بلوچ بزرگ مرد تاریخ)
کوچ و بلۏچَئ وارثان   (قوم بلوچ وارث و فرزندان قوم کوچ و بلوچ در شاهنامه هستند)
شَه کۏها بگر تا بندران (از کوه گرفته تا بندر در جنوب شرق ایران)
پَهْکان بلۏچَن پَر جهان  ( اینها از آن قوم بلوچ در جهان و ایران هستند)

 

شعر بلوچی حماسه سازان بلوچ از مدیر وبلاگ

حماسه سازان بلوچ

  مَـئ پانِگـَئ باغ و بلبلان        شیرین و شهد و شکـَّران

 (در کنارم باغ که در آن بلبلها آواز سر میدهندکه صدایشان همچون شهد شیرین است) 

     
پکران کـُلـّڃن شاعران             بـِراس و گـُهار و کِهْتران

      (ناگهان این فکر در ذهنم ایجاد شد که شعر تمام شاعران در این مورد بودکه تمام خواهران و برادران و بزرگان قوم بلوچ)        

سردار و سردار زادگان             خان و خَوانـَئ پادگان

(سردار و سردارزاده بلوچ خوانین بهمراه قلعه هایشان)       

وَرْنا و پیر و مِهتران               در کل تمامڃن مردمان

(جوانان و پیران و کوچکان قوم بلوچ یا در کل تمامی قوم بلوچستان)

اۏشتات دڃم بڃگانگان                سرحد بلۏچ و مَکـُّران

(مردمان سرحد و مکران در مقابل بیگانگان تا دم جان ایستادگی کرده)

عاجزَگ و شـَیْرڃ جَنان               هانی کسو و پانلان

(همچنین زنان قهرمانی مانند اسطوره های بلوچ در این قیام در کنار مردان بوده اند)

مردڃن و زۏراک یاوران              گـُوَهْرام و حَمّل کـَنـْبَران

(مردان قهرمان همچون بهرام حمل و میر قنبر با یاران باوفایشان در مقابل ظلم ایستادگی کرده اند)         

دَوْلت دانگ زڃر بگلان                 دادشاه جیهند و جمعه خان

(افرادی مانند دادشاه جیهند و جمعه خان در مقابل چپاول استعمارگران ایستادگی کرده اند)

اڃشان بوتـَّن مَئ افتخار             مردِ شجاع سیاهڃن سُوار

(ما به وجود مرد شجاعی همچون سیاه سوار و از این قبیل مردان افتخار میکنیم)

هـنـّو شما کن داوری                    چینـْکه کــَنـَئ تـَوْ باوری

(اکنون توخودت قضاوت کن و نگاه کن داستان این قوم دلاور راچه اندازه می توانی باور کنی) 

هنـّو بگویش مردان کین

اڃشان تمام شَه ما بین

(الان بگو مرد چه کسی است اینها تمام از آن قوم بلوچ بوده اند)

 عاجزگ در گویش سرحدّ زبان بلوچی یعنی زن
جَنان یعنی زنان
پانـل معشوقه ی حمل
سیاهِڃن سُوار یعنی سیاه سَوار سپه سالار بلوچ در جنگ مسلمانان با ایران
دانگ زیر بگلان اشاره به یک مثل بلوچی که فردی که به آدم بچسبد و او را اذیت کند
اڃشان: ایشان،اینها
هنـّو:اکنون مَردڃن:جنس مذکـّر
زۏراک:زورآور وقوی،صفت
دڃم بڃگانگان:در مقابل بیگانگان

اشعاری به زبان فارسی و بلوچی توسط مدیر وبلاگ

به نام خداوند سرزمین عشق

روزی درداخل بازار شهرخاش در حال گشتن بودم که ناگاه چشمم به یک زنی افتاد که از روزگار می نالید و اشک می ریخت این صحنه منو بد جوری تحت تاثیر قرار داد به طرف این زن رفتم تا از حال او و دلیل گریه هاش پرس و جو کنم داستانش را برایم اینگونه تعریف کرد که در همان لحظه آن را به صورت شعر درآوردم امید است که مورد پسند شما خوانندگان عزیز قرار بگیره:

خواهری دردمند

روچی گشتن په شهرا            دیستون که زالی تهنا

(یک روز در شهر درحال کشت زنی بودم که ناگهان زنی دیدم که تنها بود)

نشته په زار و واها              شه ایح دورئو زمانا

(نشسته بود در گوشه ایی از این دوره و زمانه می نالید)

نی دل بوتی په دردا           شه آ نالان و زارا

(من با دیدن این صحنه دلم به درد آمد از آن آه و ناله های زن تنها)

رپتون په سونی شه حالا          جست کنا من شه رازا

(به سرعت خودم را به آن زن رسانیده تا از حالش باخبر شوم)

گشت چیه منی گوهارا          نشته کنی ته فغانا

(گفتم تو را چه شده ای خواهر من که چنین ناله و زاری می کنی)

گشتی مگوش شه حالا         که من بی وس وارا

(گفت که نپرس از حال من که من یک آدم بیچاره و فقیر هستم)

ندارا زر و یارانا                   ندارا لوگ و دوارا

(سپس ادامه داد که من پول و سهمیه یارانه ندارم همچنین سرپناه و خانه هم نصیبم نشده)

لوطا شه الهی آسمانا             که بدنت منا شه خزانا

(از خداوند آسمانها می خواهم که به من از خزانهای بی حد و اندازه اش عنایت بفرماید)

نشتون بی کس و کارا           می زهگا پهک بیکارا

( من خودم بیکار بوده و کسی را ندارم که خرجی خانه را تامین کند فرزندانم هم بیکار و بدون سرپناه و کوچک هستن)

شیوگ بوتن می ارسان             شه ایح حالو ای داستان

( با شنیدن داستان زندگی زن به طور ناخودآگاه اشکهایم سرازیر شد)

نی دست تنگ و تهارا          که کنت مدد گوهارا

(متاسفانه من هم سرمایه و پولی ندارم که این زن بیچاره را کمک کنم)

کلم زورتون په دستان                نوشتون من ایح داستان

( به همین خاطر قلم را به دست گرفتم و شروع به نوشتن زندگی این زن بیچاره به صورت شعر کردم)

من لوطا شه اله آسمانان          زمینان و درهچان و دگاران

(من از خدای آسمانها و زمین و درختان  می خواهم)

که کنت مشکل ایح بی وس گوهاران   

په تی لطف سرا بی درد و آسان 

(که مشکل این خواهر بیچاره و فقیر را از سر لطف خویش آسان و حل بگرداند)

   

  

                      دلبر جان

دلم پر غصه  آه است                دلم بی همدمو یار است

ندارم یار و غمخواری               که گیرد ز من احوالی

نمی دانم چرا فالم                     شده این بخت و اقبالم

که هر لحظه شوم گریان             دلم همچون مرغ بریان

چو هر روزم همین کار است       جهان از دستم بی زار است

بیا ای دلبر جانم                     بگیر دست و پر و بالم

بدون تو جهان تنگ است          وجودم بی تو بی رنگ است

سرم از بوی تو منگ است         نباشی زندگی ننگ است

بیا جانم به قربانت                    که هستم زار و ویرانت

بیا یک دم در آغوشم                که بردی از سر این هوشم

بیا یک لحظه گیر دستم             که از لمس تو من مستم

نمیدانم که در خوابم                که یار آمد به دیدارم

خوشا آنروز که یار آمد            به کویم آن نگار آمد

خدایا من کنم شکرت              که دلدار از غیاب آمد

اشعاری به زبان فارسی و بلوچی توسط مدیر وبلاگ

شعر به زبان بلوچی از مدیر وبلاگ دانشجویان بلوچ خاشی

توجه : لطفا تمامی فعالان بلوچ در عرصه مجازی به بیتی که با خط قرمز نوشته شده است را به دقت خوانده وکمی در آن تامل نمایند.

افتخار من بلوچستان

من بلوچونو بلوچ می افتخار          می بلوچان مردمانی ازمکار

من بلوچونو بلوچان استوار          می زبانه هر بلوچی افتخار

من بلوچونو بلوچ می دل و جان      می بلوچان مردمانی مهربان

من بلوچونو بلوچ می جان و تن         می بلوچستان منی ملک و وطن

من بلوچونو بلوچ می لیله زار          می بلوچستان سرای سبزه زار

من بلوچونو بلوچ ی دوستار             هر وجب شه ایی دگاری غمخوار

من بلوچونو بلوچانی دوار            مهر هنکینن ودوستینی لوار

(من بلوچونو شه بلوچ می انتظار      متحد بوتن گو هم ته روزگار)

من بلوچونو بلوچی دردمند            که ندارا پشتبان شه هر گزند

من بلوچونو می بلوچا فکرمند           می بلوچستان چو پیشرپتی بکن

من بلوچونو بلوچا استوار

می زبانی هر بلوچی افتخار

انتظار

من همچنان حیران و منتظرت نشستم

                              تا که بیایی از راه ببینی که من هستم

خسته شدم ز بس که منتظرتو هستم

                            دیوانه گشتم بس که در پی تو نشستم

روز و شبا همچون سال می گذرد ز دستم

                           معلوم نمی شود چون از جام باده مستم

یک شب تو را در خوابم دیدم که زنده هستی

                           اما یه لحظه دیدم همچون پرنده جستی

دیگر توان ندارم حیران و سرگردانم

                          در کوچه های بن بست همچون باب ویرانم

آخه که برمی گردی تو ای یار عزیزم

                         از دوری تو هر روز من غمگین و مریضم

دلم می خوره غصه هر روز برات می پرسه

                       به یاد اون کلاسه نامه هاتو می بوسه

نمی دونم چرا من چشم به راه تو هر دم

                      سایه ها رو که بینم یادت می یاد تو ذهنم

چشمام پر از اندوهه دلم ز دوریت خونه

                    گرفتار و دلداده سینه ام پاره پاره

گر تو نیایی امروز فردا به پات می شینم

                    به این امید زنده ام یه روز تو رو می بینم